Dzieje Osiedli

OPŁAWIEC

Opławiec to dawna wieś należąca do wójtów bydgoskich, wzmiankowana już w XVI wieku, którą pod koniec XVII wieku przywłaszczył sobie starosta bydgoski Franciszek Gałecki. W latach trzydziestych XX w. był miejscem wypoczynku i zabaw. Istniała tam duża restauracja z salą taneczną, ogród restauracyjny pięknie położony na skarpie Brdy, duża płatna plaża i dzikie kąpielisko.

Do Opławca ciągnęły tłumy ludzi pieszo, rowerami, a przede wszystkim jeżdżono „ciuchcią” – kolejką wąskotorową. Wieś Opławiec włączono do Bydgoszczy w 1954 r. Nazwa pochodzi od słów płynąć, pławić, wpław, opłynąć.

SMUKAŁA DOLNA

Smukała Dolna położona jest w północno-zachodniej części miasta po lewej stronie Brdy, między ulicami dr. Wł. Baranowskiego i Goździkową, na wąskim pasie zieleni między Brdą a lasem. Na południu graniczy z osiedlem Piaski.

Nazwa Smukała-Młyn po raz pierwszy pojawia się w dokumencie przejęcia parafii Osielsko przez Kapitułę Włocławską w 1579 roku. W XIX wieku istniała wieś Smukała, której nazwę Niemcy zmienili w roku 1878 na Mühlthal. Dopiero w 1920 roku wieś nazwano Smukałą Dolną.

W Smukale Dolnej była fabryka karbidu (zbudowano ją w 1903 roku). W czasie okupacji znajdował się tam obóz przesiedleńczy i obóz pracy. Zmarli w tym czasie spoczywają na cmentarzu przy ul. Baranowskiego i przy ul. Opławiec.

Smukała Dolna należała do gminy Osielsko i dopiero 6 lipca 1977 roku została włączona do Bydgoszczy. Nazwa Smukała pochodzi od słów smug, smuk, co oznacza wąski pas zieleni lub podmokłe łąki pod lasem.

SANATORIUM , SMUKAŁA GÓRNA

Jednorazowo mieściło około 180 pacjentów, a rocznie korzystało z jego usług ok. 900 osób. Dojazd kolejką trwał około 20 minut z dworca Okole. W latach od 1930 do 1931 Zakład został całkowicie odnowiony.

Leśniczówkę i stację Bydgoskiej Kolei Powiatowej zbudowanej w roku 1895, położonej w lesie na tarasie górnym, po prawej stronie Brdy, nazwano Smukałą Górną. W odległości 1 km od stacji zbudowano sanatorium dla płucnochorych (piersiowo-chorych) w 1904 r.

Sanatorium przeznaczone było dla chorych na gruźlicę płuc i schorzenia krtani oraz ozdrowieńców – w okresie międzywojennym własność Poznańskiego Wojewódzkiego Związku Komunalnego.

Dodatkowe informacje